Er was en is weinig tot geen aandacht in de media en de politiek voor het verborgen leed dat de maatregelen met zich meebrachten. Kinderen die slachtoffer waren van huiselijk geweld en/of misbruik werden door de avondklok een escape ontnomen.

Met dader(s) verplicht thuisblijven want anders zouden ze een boete krijgen.

Door bezoeken thuis te beperken waren er amper tot geen momenten dat er toneel gespeeld werd waardoor er continue spanning in huis was.

Kinderen en jongeren, van allerlei leeftijden, waren irreëel bang voor vreemden en mensen in het algemeen. Want andere mensen maken je ziek en dan ga je dood of je maakt je familie ziek en dan overlijden zij.

Zo zijn er nog wel meer voorbeelden maar ik denk dat ze strekking duidelijk is.

In de media lees ik nu dat er voor jeugd weinig tot geen aandacht was in het beleid om “het virus eronder te krijgen”. En dat is 100% waar. Sterker, de jeugd werd continue tot zondebok gemaakt. Zij waren gevaarlijk. Van lezersbrieven van een man die de Tweede Wereldoorlog meegemaakt had tot uitspraken van de minister-president. De jeugd deugde niet.

Dat terwijl heel veel jeugd wel degelijk deed wat er van hen verwacht werd. Hoe onredelijk, onmogelijk en ongepast dat in sommige gevallen ook was.

We krijgen straks als jeugdprofessionals een zware dobber met begeleiden van alle beschadigde jeugd.